Παρέμβαση του Συλλόγου Δασκάλων και Νηπιαγωγών Χίου στο Δημοτικό Συμβούλιο για τις καταστροφικές πυρκαγιές:

Εμείς οι εκπαιδευτικοί λέμε ξεκάθαρα ότι είμαστε στον αγώνα με τους κατοίκους με όλους τους φορείς ώστε να μπορούμε να ζούμε, να καλλιεργούμε, να μορφώνουμε τα παιδιά μας στον τόπο μας, σε ένα περιβάλλον με δέντρα, φυτά και καθαρό αέρα. Η αγωνιστική μας στάση είναι αυτή που επιβάλει επιτέλους την προστασία της φύσης και των ζώων μας.

Εκ μέρους του Συλλόγου Δασκάλων και Νηπιαγωγών Χίου, φέτος από την πρώτη πυρκαγιά καλέσαμε τα μέλη μας και κάναμε ό,τι ήταν δυνατό να βοηθήσουμε στην κατάσβεση. Ο Σύλλογός μας πήρε μέρος στη σύσκεψη φορέων, σωματείων, εθελοντών και πολιτών όπου συνδιαμορφώθηκε πλαίσιο αιτημάτων με συγκεκριμένες προτάσεις για την πρόληψη, τη στελέχωση στην κατάσβεση και την αποκατάσταση των κατεστραμμένων περιοχών για την πλήρη αποζημίωση των πληγέντων, για έργα αντιπλημμυρικά κλπ. Συμμετείχαμε σε σχετικές κινητοποίησεiς. Αγοράσαμε έναρξη σχολικά είδη για τους μαθητές του ιστορικού Σχολείου της Βολισσού ενόψει της νέας σχολικής χρονιάς

Βρισκόμαστε σήμερα εδώ όχι για να πούμε πως με την αλληλεγγύη μας στηρίζουμε αλλά πως εδώ και τώρα το κράτος και ο Δήμος πρέπει επιτέλους να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Αύριο είναι ο σχολικός αγιασμός. Οι μαθητές μας θα πάμε σε σχολεία πληγωμένα από την φωτιά. Το σχολείο της Βολισσού αντιμετωπίσει σοβαρά προβλήματα από την φωτιά. Καμένες αυλές, γήπεδα, ….παντού στάχτη. Αύριο οι μαθητές μας στην Αμανή, στα Καμπόχωρα, στον Άγιο Γιώργη θα βλέπουν ένα μαύρο τοπίο.

Οι καταστροφικές πυρκαγιές που έπληξαν την Χίο άφησαν πίσω τους ένα βαρύ αποτύπωμα στο φυσικό περιβάλλον και στις ζωές των κατοίκων. Το ερώτημα όμως παραμένει. Πόσο συχνά θα καλούμαστε να μετράμε πληγές χωρίς να υπάρχει πρόληψη, ουσιαστική μέριμνα και σχέδιο στήριξης

Δεν πρόκειται για κάποια “αστοχία”, αλλά για πολιτική εγκατάλειψης από τις επί σειρά κυβερνήσεις, και ειδικά της σημερινής, που θεωρούν κόστος την προστασία της φύσης και της περιουσίας του λαού του νησιού.

Εμείς οι εκπαιδευτικοί τη γνωρίζουμε καλά αυτή την πολιτική, αφού στο έδαφος αυτής μειώνεται ο αριθμός των εκπαιδευτικών στα σχολεία, αυξάνεται ο αριθμός των μαθητών στις τάξεις, υποστελεχώνεται από κρίσιμες ειδικότητες το σχολείο, εγκαταλείπονται οι κτιριακές υποδομές, ενώ ταυτόχρονα κατηγοριοποιούνται τα σχολεία και τα παιδιά.

Αλήθεια, τα διάφορα σχέδια «ανάπτυξης» με ανεμμογεννήτριες, φωτοβολταϊκά, που ακούγονται έχουν ως κριτήριο τη στήριξη των ανθρώπων στις περιοχές, την αναγέννηση του τόπου, του εισοδήματος, φθηνού ρεύματος, του σεβασμού στο περιβάλλον που κατακάηκε, της αξιοπρεπούς δουλειάς με δικαιώματα; Τα επιχειρηματικά σχέδια θα στηρίξουν το Σχολείο, με την κτιριακή του αναβάθμιση και θα δώσουν κίνητρα για την αύξηση του μαθητικού πληθυσμού; Αυτό εξυπηρετεί το σχέδιο εξόρυξης του καρκινογόνου αντιμονίου σε περιοχές natura;

Πέρα από τα μέτρα αποκατάστασης της περιοχής με συγκεκριμένο άμεσο σχεδιασμό και αποκατάσταση στο 100 των πληγέντων όπως έχουν ειπωθεί ξανά και ξανά, και δεν υλοποιούνται, θέλουμε να βάλουμε και μια άλλη πλευρά, αυτή της εκπαίδευσης, των παιδιών του χιώτικου λαού.

Απαιτούμε από τους αρμόδιους:

• Να καλυφθούν όλα τα κενά με προσλήψεις στη βάση των πραγματικών αναγκών.

• Να υπάρχει σχέδιο ενίσχυσης του σχολείου στηρίζοντας τα παιδιά που βιώνουν πρωτόγνωρες συνθήκες σε καμένη γη, σε βάρος της ομαλής ψυχοσυναισθηματικής τους ανάπτυξης.

• Να μην υπάρξει καμία σκέψη περαιτέρω υποβάθμισης και να παρθούν πίσω αυτές που έχουν γίνει.

• Οι μαθήτριες και μαθητές του σχολείου να έχου πρόσβαση στη γνώση που προσφέρει κάθε εκπαιδευτικός κλάδος: μουσική, εικαστικά, πληροφορική, θεατρική αγωγή ,γυμναστική, καθώς και στήριξη από ψυχολόγους και κοινωνικούς λειτουργούς.

Να αναβαθμιστεί και να συντηρηθεί ουσιαστικά το ιστορικό σχολείο, αρχιτεκτονικό κόσμημα του μεγάλου παιδαγωγού Μ. Παπαμαύρου