Γράφει η Ελπινίκη Καλαγκιά- Συγγραφέας

«Όταν κλείνει ένα σχολείο, ανοίγει μια φυλακή» έχει πει ο Βίκτωρ Ουγκώ. Όταν κλείνει μια έκθεση βιβλίου…ανοίγει μια πληγή, θα τολμήσω να πω. Έτσι τουλάχιστον αισθάνομαι εγώ και νιώθω πως μαζί μου ταυτίζονται όλοι οι Χιώτες βιβλιολάτρες.

Στο άκουσμα της είδησης ότι φέτος η Έκθεση Βιβλίου δε θα παραστεί στο καθιερωμένο καλοκαιρινό ραντεβού μας, μελαγχόλησα. Εκεί κάτω στο λιμάνι, στο γραφικό σημείο δίπλα στα κότερα, οι πάγκοι με τα βιβλία που στόλιζαν κάθε καλοκαίρι την προκυμαία μας θα απουσιάζουν. Ήδη νιώθω ένα κενό φέρνοντας νοερά στο μυαλό μου την εικόνα…Κάτι θα λείπει…Κάτι πολύ όμορφο και ουσιαστικό.

Διάβαζα τα άρθρα και έβλεπα τις φωτογραφίες από τις Εκθέσεις Βιβλίων σε όλα τα μέρη της Ελλάδας που ήδη έχουν ξεκινήσει. Έλεγα ότι σε λίγες μέρες θα κάνουμε κι εμείς τη βόλτα μας στο λιμάνι και η μυρωδιά από τις σελίδες των βιβλίων που θα μετροφυλλούν οι περαστικοί θα συναγωνίζεται αυτήν της θάλασσας και των εδεσμάτων από τα γύρω εστιατόρια.

Φέτος όμως δε θα είναι έτσι…Γιατί αντί να προσθέτουμε αίγλη στο νησί μας, αφαιρούμε ποιότητα; Ένα βιβλίο ισοδυναμεί με ένα ταξίδι. Πόσο μάλλον δεκάδες βιβλία που παρελαύνουν τις καλοκαιρινές νύχτες σε ένα νησιώτικο λιμάνι και δη… Χιώτικο! Γιατί να στερηθούμε αυτήν την απόλαυση;