Γράφει ο Γιάννης Ν. Παληός:
Εδώ και 27 χρόνια η Εθελοντική Ομάδα Πολιτικής Προστασίας ΟΜΙΚΡΟΝ αποτελεί φωτεινό παράδειγμα για το τι σημαίνει ουσιαστική αγάπη για τον τόπο. Από το 1998 έως σήμερα οι εθελοντές της στέκονται ακούραστοι φρουροί της χιώτικης φύσης με συνέπεια, γνώση και ανιδιοτέλεια.
Η ομάδα γεννήθηκε μέσα από τις στάχτες της μεγάλης πυρκαγιάς στην Κλειδού το καλοκαίρι του 1998, όταν μια χούφτα συμπολιτών αρνήθηκε να μείνει θεατής της καταστροφής και αποφάσισε να αναλάβει δράση. Έτσι δημιουργήθηκε ένας πυρήνας προσφοράς, που εξελίχθηκε σε ζωντανή ασπίδα προστασίας για τα δάση της Χίου.
Από τότε με συνεχή εκπαίδευση και πλήρη αφοσίωση τα μέλη της ΟΜΙΚΡΟΝ δεν έχουν λείψει ούτε μια χρονιά από το πλευρό του νησιού. Περιπολούν, προλαμβάνουν, επεμβαίνουν. Και όλα αυτά χωρίς κανένα οικονομικό όφελος με μόνο με κίνητρο την αγάπη για τη φύση και το καθήκον προς την κοινωνία.
Το αποτύπωμα της ΟΜΙΚΡΟΝ είναι ορατό παντού.
Στις πλαγιές που πρασίνισαν ξανά, στα μονοπάτια που καθαρίστηκαν, στα δέντρα που κλαδεύτηκαν, στους ανθρώπους που ευαισθητοποιήθηκαν, στα δέντρα που φυτεύτηκαν.
Οι προφυλάξεις της ομάδας δεν είναι απλώς επιτήρηση. Είναι αγάπη, είναι καθήκον.
Οι δενδροφυτεύσεις, τα κλαδέματα και ο καθαρισμός του δάσους δεν είναι απλές δράσεις. Είναι υπόσχεση ζωής, ότι η Χίος θα συνεχίσει να αναπνέει.
Οι εκπαιδευτικές παρεμβάσεις της ομάδας δεν είναι θεωρία. Είναι σπίθες γνώσης και συνείδησης, που μεταφέρονται από γενιά σε γενιά.
Πίσω από κάθε ενέργεια υπάρχει κόπος, ιδρώτας, θυσία. Οι εθελοντές είναι οι αφανείς ήρωες που προσφέρουν τον χρόνο, την ενέργεια και την ψυχή τους για να διαφυλάξουν τη μάνα-γη.
Η καταστροφή του 2025
Στις 22 Ιουνίου 2025, η φωτιά επέστρεψε στην Κλειδού και στη Χίο. Και αυτή τη φορά, ήρθε πιο δυναμικά από ποτέ, μπήκε σε κατοικημένες περιοχές.
Το δάσος που για χρόνια φυλασσόταν με καθημερινές βάρδιες, που καθαριζόταν, κλαδευόταν και φροντιζόταν με συνέπεια, καταστράφηκε ξανά.
Την κρίσιμη στιγμή, όταν οι φλόγες απείλησαν κατοικημένες περιοχές, οι εθελοντές βρέθηκαν μπροστά σε ένα σπαρακτικό δίλημμα, τα σπίτια ή το δάσος;
Και πήραν τη μόνη υπεύθυνη απόφαση που μπορούσαν, να σώσουν ανθρώπινες ζωές και περιουσίες.
Ήταν μια επιλογή γεμάτη πόνο αλλά αναγκαία.
Πρόληψη. Η χαμένη λέξη της Πολιτείας
Η φωτιά δεν ήταν η μοναδική αιτία της καταστροφής.
Η παντελής έλλειψη οργανωμένης πρόληψης έπαιξε καθοριστικό ρόλο.
Η Πολιτεία οφείλει να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων.
Δεν μπορεί να επαφίεται αποκλειστικά στο φιλότιμο των πυροσβεστών και των εθελοντών. Η πρόληψη δεν είναι πολυτέλεια ούτε προαιρετική επιλογή. Είναι ζωτικής σημασίας.
Απαιτείται μακροπρόθεσμος σχεδιασμός, θεσμική και οικονομική στήριξη, επένδυση σε εξοπλισμό και ανθρώπινο δυναμικό και πάνω απ’ όλα πολιτική βούληση.Όσο αυτή απουσιάζει, το κόστος δε θα είναι μόνο οικολογικό.Θα είναι και κοινωνικό και βαθιά ψυχικό.
Γιατί η απώλεια ενός δάσους είναι και απώλεια ελπίδας και ζωής για τις επόμενες γενιές.
Η ανάγκη για ανανέωση. Η ΟΜΙΚΡΟΝ και οι νέοι
Η ΟΜΙΚΡΟΝ παραμένει παρούσα. Μα για να συνεχίσει δυναμικά, χρειάζεται νέες δυνάμεις.
Νέους ανθρώπους που θα σταθούν δίπλα στους παλιούς εθελοντές, θα εκπαιδευτούν, θα εμπνευστούν και θα συνεχίσουν τον αγώνα.
Το ίδιο ισχύει και για όλες τις εθελοντικές ομάδες του νησιού. Η προστασία της φύσης δεν είναι υπόθεση λίγων. Είναι ευθύνη όλων μας.
Αν αγαπάς τη Χίο,
αν νιώθεις πως δεν αρκεί να είσαι θεατής αλλά θέλεις να δράσεις,
αν πιστεύεις πως η ελπίδα χτίζεται με πράξεις,
έλα και συ στην ΟΜΙΚΡΟΝ.
Έλα σε μια εθελοντική ομάδα. Η παρουσία σου κάνει τη διαφορά,
γιατί στην προσφορά δεν περισσεύει κανείς.
Η ελπίδα δεν καίγεται
Η Χίος μπορεί να χρειαστεί δεκαετίες για να πρασινίσει ξανά.
Όμως η φλόγα της προσφοράς δεν έσβησε.
Γιατί όσο υπάρχουν άνθρωποι που προσφέρουν χωρίς αντάλλαγμα,
όσο υπάρχουν καρδιές που χτυπούν για τον τόπο τους,
η ελπίδα δε θα καεί ποτέ.
Γιατί οι ρίζες της αλληλεγγύης
είναι βαθύτερες από κάθε ρίζα δέντρου.
Η ΟΜΙΚΡΟΝ είναι εδώ.
