Γράφει ο Μιχάλης Φυτούσης, Μηχανολόγος:
Μια κινέζικη παροιμία λέει ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΟΙΤΑΣ ΠΙΣΩ με αφορμή τα τεκταινόμενα γύρω από το αντιμόνιο είπα να το παίξω Κινέζος και να κάνω μια αναδρομή στο παρελθόν του τόπου μας.
Ξεκινώ από τον Αεροδιάδρομο που πρόσφατα αποφασίσαμε να τον επεκτείνουμε. Την δεκαετία του 80 φάνηκε η ανάγκη επέκτασης και άρχισαν να δρομολογούνται οι πρώτες ενέργειες . Άμεσα ξεφύτρωσε μια ομάδα αντίδρασης από διορατικούς και παντογνώστες συμπολίτες μας μεταξύ των οποίων και εγώ καλοπληρωμένος δημόσιος υπάλληλος αριστερών-σοσιαλιστικών απόψεων όπως και η πλειοψηφία και αφού δημιουργήσαμε αρκετό θόρυβο [οι άδειοι τενεκέδες τόχουν αυτό] στο τέλος πήγαμε και στο αεροδρόμιο με ντουντούκες και πανό και διατρανώσαμε την αντίθεση μας. Τα συνθήματα μας : ΄[δεν θα γίνουμε γκαρσόνια των ευρωπαίων ] [αεροδρόμιο έχουμε και όποιος θέλει ας έρθει ] και πολλά άλλα το ίδιο έξυπνα και ωραία.
Ο ΑΓΩΝΑΣ ΜΑΣ δικαιώθηκε γιατί οι Πολιτικοί προτιμούν την ησυχία τους το θέμα μπήκε στο συρτάρι και για 40 χρόνια το νησί έμεινε στη ουσία μόνο για ντακότες. Σήμερα ξεκινήσαμε να κάνουμε κάτι αλλά και πάλι δεν βρίσκουμε Αδρανή Υλικά σε ένα νησί που είναι γεμάτο πέτρες. Σημειωτέον ότι όλα τα άλλα νησιά έχουν σύγχρονα αεροδρόμια πριν από το 2000.
Πάμε τώρα στη Β. Χίο που είναι και το σημερνό επίκεντρο.
Τέλος της δεκαετίας του1990 Η Σιδηρούντα έδειχνε σημεία ανάπτυξης και πολλοί αγόρασαν σπίτια ή ξεκίνησαν να φτιάχνουν τα δικά τους. Τότε ο Χιώτης επιχειρηματίας κύριος Φεγκουδάκης σε συνεννόηση με την τοπική Κοινότητα επιχείρησε να κατασκευάσει μια ξενοδοχειακή μονάδα στη τοποθεσία [ Τηγάνι ] μια πραγματικά εξαίρετη περιοχή και πάλι τότε ξεφύτρωσε μια ομάδα έξυπνων & διορατικών, εντόπισε τους κινδύνους για το περιβάλλον ‘τους κατοίκους ‘και την περιοχή άρχισε τις διαμαρτυρίες και τις κραυγές και τα υπονοούμενα με αποτέλεσμα ο επενδυτής να αποσυρθεί. Και τώρα στην εν λόγο περιοχή έχει εγκατασταθεί ένας τσοπάνος και έκτισε ένα μαντρί και η περιοχή αντί για ανθρώπους γέμισε βερβελιές και τσιβίκια Όσο για το χωριό έχει την μοίρα και των άλλων Βορειοχώρων . Αυτοί που αγόρασαν τότε σπίτια τα πουλάνε και οι κάτοικοι μετρημένοι στα δάκτυλα.
Πάμε παρακάτω την δεκαετία του 2000 η εταιρεία ROKAS ενδιαφέρθηκε να τοποθετήσει Ανεμογεννήτριες στη Β Χίο με το άκουσμα της είδησης πάλι η γνωστή ομάδα αγωνιστών –εραστών του περιβάλλοντος κ λ π οργανώθηκε δημιούργησε το γνωστό θόρυβο και ανέτρεψε την επένδυση τα επιχειρήματα τους [θα αλλάξει το κλίμα της περιοχής ] [θα επηρεαστεί η ποιότητα της μαστίχας] [θα φύγει το σμιρνοτσίχλονο ]και πολλά άλλα το ίδιο έξυπνα και ωραία. Αποτέλεσμα μια από τα ίδια, η επένδυση ακυρώθηκε το Εργοστάσιο της Δ Ε Η εξακολουθεί να δουλεύει στο μέγιστο και να καταναλώνει 50 τόνους μαζούτ το εικοσιτετράωρο το κάνει καυσαέρια και να αρωματίζει τον Καρφά και την ευρύτερη περιοχή, με ορατές πλέον τις συνέπειες στην ανάπτυξη της περιοχής χωρίς να ενοχλείται κανείς από εκείνους τους ευαίσθητους οικολογούντες.
Και τώρα πάμε στο Αντιμόνιο πάλι μια από τα ίδια και τους ίδιους όλα καταστροφή –μαύρα –και άραχνα για μια περιοχή με ημερομηνία λήξης.
Θα αναφερθώ μόνο σε παραδείγματα που μπορείτε να τα διασταυρώσετε από το Διαδίκτυο.
Στο νησί της Μύλου λειτουργεί εδώ και χρόνια ένα από τα μεγαλύτερα εξορυκτικά λατομεία της Ελλάδας εξάγει παγκοσμίως [Μπετονίτη και Περλίτη ] και το νησί είναι το τρίτο αναπτυσσόμενο τουριστικά μετά την Μύκονο και Σαντορίνη. Και κάτι ακόμη πολύ σοβαρό. Η εξόρυξη γίνεται Επιφανειακά.
Στις Σκουριές Χαλκιδικής εκεί που οι αγανακτισμένοι έκαψαν και τα μηχανήματα της εταιρίας η επένδυση έχει ολοκληρωθεί κατά 70% και τα αποτελέσματα στη περιοχή για το 2023 είναι τα εξής 1.082 εργαζόμενοι και 2. 600. 000 τα ανταποδοτικά στο Δήμο.
Και τελειώνω με το Λαύριο εκεί συμβαίνει το ανάποδο η εταιρεία θέλει να κλείσει και εκεί οι ίδιοι άνθρωποι αγωνίζονται να μην κλείσει δικαιολογημένα ίσως για να μην χαθούν οι θέσεις εργασίας Διευκρινίζω ότι στις Σκουριές παράγεται [χρυσός και χαλκός ] και στο Λαύριο [μόλυβδος και ασήμι ] πολύ ποιο επικίνδυνα από το δικό μας αντιμόνιο.
ΜΗΠΩΣ ΟΙ ΚΙΝΕΖΟΙ ΕΧΟΥΝ ΔΙΚΙΟ
