Γράφει ο Βασίλης Μαυρέλος:
Πολύ φασαρία για το ούτε 1,5 στα 10 που ψήφισε “κεντροαριστερά” (λάθος όρος -αντίφαση εν τοις όροις), “ακραίο κέντρο”, “νεοφιλελεύθερη σοσιαλδημοκρατία” και συνάμα περίπου σιγή ιχθύος (ομερτά) για τους 6 στους 10 πολίτες που με αποστροφή, δυσφορία και δυσανεξία γύρισαν πλάτη σε όλους, στο πολιτικό σύστημα και το κομματικό κατεστημένο. (Αλήθεια πέφτει “μαύρο χρήμα” στα κόμματα; Πέφτω από τα σύννεφα. Αν γίνει “ανεξάρτητος έλεγχος” -που δεν θα γίνει- μπορεί και να κλείσουν όλα. Άντε να τη γλυτώσουν κάποια από τα μικρά.)
Η υπαρκτή “αριστερά” σε Ελλάδα, Ευρώπη είναι για γέλια και πιο πολύ για κλάματα. Μεταλλαγμένη σε χρεοκοπημένη σοσιαλδημοκρατία, ενσωματωμένη ή δορυφορική γύρω της αδυνατεί να εμπνεύσει, να συγκινήσει, να μιλήσει και να εκφράσει την κοινωνική πλειονότητα ως εναλλακτική λύση, προγραμματική πρόταση-διέξοδος.
Δυστυχώς ούτε καν την (άκρα) Δεξιά που επελαύνει, ούτε και τον μεγάλο πόλεμο που έρχεται, μπορεί να σταματήσει. Στη Γαλλία π.χ (ακρο) Δεξιά, “Κέντρο” κ.α. επικρατούν γιατί μεταξύ άλλων η “ενωμένη Αριστερά” είναι ολοφάνερα ελεγχόμενη, καθεστωτική και καθόλου ριζοσπαστική. Επομένως ο αγώνας εκεί, και παντού, θα κριθεί ξανά επί του πεδίου, στους δρόμους. Όπως γινόταν πάντα.
Να μην αφήσουμε ποτέ κανένα σύστημα να μας έχει στο χέρι και να μας κουμαντάρει. Τους ενοχλεί ό,τι δεν προσαρμόζεται. Όμως ό,τι προσαρμόζεται πεθαίνει. Μόνο ό,τι σκέφτεται, γνωρίζει, νιώθει, κινείται, παλεύει εξελίσσεται, νικά. Τέλος για την αποτίμηση του αποτελέσματος των ευρωεκλογών καθαυτή μόνο μια λέξη: ΕΠΑΝΙΔΡΥΣΗ!
